Carrizo ve Troyer Sitranjları Anaç Fidanı

Carrizo ve Troyer sitranjları iki kardeş çeşittir ve özellikleri birbirlerine çok benzemektedir. Burada Carrizo her ikisine karşılık olarak anlatılacak ve farklılıklar (eğer var ise) ayrıca belirtilecektir. Aslında bu çeşitler Florida’da 1894 – 1895 yıllarında meydana gelen donlardan sonra üç yapraklının soğuklara dayanıklılık özelliğinden yararlanarak yenilebilir portakal geliştirmek için Swingle tarafından 1897 yılında geliştirilmiştir. Ebeveyn olarak Washington Navel portakalı x Üç yapraklı kullanılmış ancak meyvelerinin yenilemeyeceği anlaşılınca soğuklara dayanıklı anaç olarak değerlendirilmiştir.

İsrail’de meyve kalitesi nedeniyle mandarinlerde kullanılan en yaygın anaç Carrizodur. Özellikle CTV’ye dayanıklılığı nedeniyle portakal ve altıntoplar için anaç olarak çok yaygın şekilde kullanılmaktadır.
Carrizo sitranjı meyveleri çekirdekli ve yüksek oranda nüseller embriyoni göstermektedir ve anaç olarak kolaylıkla çoğaltılabilmektedir. Tohumla çoğaltım ve aşılanması kolaydır. Üzerine aşılı ağaçlar kumlu, kumlu- tınlı topraklarda iyi gelişmektedir.
Kireçli topraklarda üç yapraklı’dan görece daha iyi olsa da zayıf geliştiği bildirilmekle beraber, ülkemizde yapılan dikimlerde herhangi bir pH sorunuyla karşılaşılmamıştır.
Kaliforniya' da ve Akdeniz Ülkelerinde anaç olarak başarı ile kullanılmaktadır. Kardeşi olan Troyer sitranjına göre daha hızlı gelişmekte ve meyve kalitesine daha olumlu etki yapmaktadır.
Verimliliği yüksek, meyveye yatması erkendir. Kök nematoduna (Radopholus similis Cob.) toleranttır. Uçkurutana dayanıklıdır. Troyer sitranjına göre kuraklığa daha dayanıklıdır. Kuraklığa ve nematoda dayanıklıdır. Göçüren ve uçkurutan hastalığına dayanıklı, exocortis (cüceleşme- CEV) virüs hastalığına çok duyarlıdır. İspanya'da portakal, mandarin ve mandarin melezlerinin %80'ni Carrizo sitranjı üzerine aşılanmaktadır. Güney Afrika 'da da en çok kullanılan anaçlar arasında bulunmaktadır.